Zarządzanie barwą powinno odbywać się na każdym etapie pracy twórcy wizualnego, przy pracy

- fotograficznej

- graficznej

- poligraficznej (druk).

 

Jest to tak ważne, gdyż kolory potocznie to sprawa barrrrdzo umowna i zależy przedewszystkim od takich czynników:

- światło odbite (np. monitor) lub odbite (np. wydruk)

- percepcja odbiorcy (młody, stary, kobieta meszczyzna, wypoczęty-zmęczony itp.)

- charakter światła padającego/emitowanego (pełne widmo - wycinek)

- charakter pigmentu (rodzaj materiału).

 

Aby jakoś się w tym połapać znawcy umówili się na:

- światło naturalne to te o temperaturze barwowej 5000K (dla wydruków)

- przestrzeń barw w jakiej się będą poruszać (sRGB, Adobe RGB, CMYK, LAB); z jednej strony urządzenia rejestrują barwy istniejących przedmiotów w postaci obrazu, a z drugiej strony odzwierciedlają je na monitorze lub papierze. Problemem jest to, że każdy rodzaj matrycy aparatu/kamery ma trochę inną zdolność rejestracji różnych obiektów w różnym oświetleniu - tutaj na pomoc przychodzą wzorniki barw typu Color Passport. Również  różne monitory mają różną zdolność wyswietlania tego co zarejestruje aparat - te lepsze zbliżają się do granicy 92-95% RGB, gdy są odpowiednio skalibrowane (ustawione z uwzględniem jasności otoczenia i swojego zużycia). Tutaj problem ten rozwiązuja spektofotometry czyli urzadzenia, które mają zakodowany wzornik intesywności podstawowych kolorów i dzięki wysokiej jakości czujnikowie są wstanie zmieżyć stan faktyczny monitora i pokazać jego odchylenie od najwierniejszych ustawień. Drukarki do urząd\zenia o najmniejszej zdolności odwzorowania ilości barw -najczęściej pracują na bazie 4 kolorów CMYK, a ich zawężone charaterystyczne pole reprodukcji barw monitora nazywa się gamutem. Aby go określić powinno się zmierzyć kolorymetrem wydruk testowy z założonym idealnym wzorcem i wrowadzić korekty tak gdzie pojawią się różnice w nasileniu intesywności podstawowych barw.